Laos / Vietnam & aap bijt Jurgen
Door: Jurgen & Anke
11 Juni 2006 | Vietnam, Hanoi
Hallo allemaal,
Zo, we zijn weer terug van weggeweest! Alle rugpijn, blauwe plekken, wonden en de stijve nek behoren gelukkig weer tot het verleden en kunnen we onze reis weer met volle moed hervatten! Maar natuurlijk zullen we jullie eerst een update geven van de weken na de onzachte aanraking met de scooter.
Nadat we in Kampong Cham 7 dagen volledige rust gehouden hebben, werd het tijd om verder naar het noorden te reizen. We hebben de fietsen op een klein lokaal busje geladen en zijn in 6 zeer pijnlijke en hobbelige uren naar Kratie getuft. Helaas had de reis een beetje te veel van Anke geeist en hebben we noodgedwongen een extra dag in Kratie doorgebracht. Maar de dag daarop werden we met een hele gezellige groep backpackers wederom in een klein busje geladen en zijn we uiteindelijk (na wat corrupte praktijken van de dienstdoende douaniers en het betalen van wat dollars) de grens met Laos overgestoken.
We kwamen aan in het gebied van de duizend eilanden, prachtige idillische eilandjes liggend in de Mekong. Een beter oord om even bij te komen van de reis konden we ons niet voorstellen. Een klein bungalowtje aan de Mekong, met iedere avond een magnifieke zonsondergang waar we BeerLao-drinkend van genoten. Na 2 dagen niets anders gedaan te hebben dan relaxen, zwemmen, bier drinken en heerlijk eten zijn we verder gereisd naar Vientiane.
De fietsen lagen gezellig op het dak in gezelschap van eenden, wat biggen en de nodige kippen. Ook werd de ingevroren vis op het dak vervoerd. Jammer genoeg bleef de vis met temperaturen van over de 35 graden niet lang bevroren, wat tot gevolg had dat het ontdooide viswater bij elke bocht de geopende ramen instroomde. Jullie kunnen de geur die in de bus hing wel voorstellen denk ik.
In Pakse konden we 4 uur later gelukkig uit deze bus en zijn we overgestapt op een mogelijk nog voller gepakte bus richting Vientiane. Het gehele looppad lag vol met opgestapelde zakken hout, want bovenop de bus was al geen ruimte meer. Even later werden er ook nog zakken rijst ingeladen van 50 kg per stuk, we hebben er in totaal 40 geteld. En alsof de bus nu nog niet vol genoeg was, werd er onderweg ook nog even een complete bergstam opgepikt die de gehele reis (18 uur lang) op de zakken rijst heeft gehangen. Wij konden ons gelukkig prijzen met 2 stoelen, helaas wel zo krap dat Anke met opgetrokken benen heeft moeten zitten en Jurgen een kwartslag gedraaid zat met zijn benen over de zakken rijst en een bergstam-man. We waren best blij dat we in Vientiane de volgende ochtend uit konden stappen.
De eerstvolgende stop na Vientiane was Vang Vieng, wat bekend staat om zijn rivier en de vele grotten die de omgeving kent. Het leuke hier is dat je met een auto stroomopwaarts wordt gereden en je je al dobberend op een tractorband weer stroomafwaarts kan laten gaan.
Onderweg wordt je meermaals een BeerLao aangeboden en als je daar trek in hebt, dan laat je je gewoon binnenhalen met behulp van een lange bamboe stok. Hierbuiten hadden ze ook bij elk bier platform een slinger / duik constructie gemaakt, waarmee je spectaculair in het water belandde. Je kunt je wel indenken dat dit een erg vermakelijk tafereel was, al die bijna dronken mannen die zo stoer mogelijk in de rivier wilden plonsen, we hebben erg hard gelachen. Wat hebben we veel lol gehad tijdens deze alternatieve dobber-kroegentocht!!!
Luang Prabang was het volgende stadje waar we met de bus naartoe zijn gereisd. Een rustiek plaatsje waar de franse invloeden nog zeer merkbaar aanwezig waren – stokbrood, pain au choclat, camembert en andere heerlijkheden. Fantastisch! Maar ook de straatjes hier ademden een relaxte meditairiane sfeer uit. We zijn hier de eerste medefietsers sinds Argentinie tegengekomen. Natuurlijk veel stoere verhalen en de nodige tips uitgewisseld. We voelden toen pas goed hoe erg we het fietsen eigenlijk misten. Maar Anke kon nog steeds niet lange tijd achter elkaar op het zadel zitten vanwege nekklachten en we moesten natuurlijk even stevig doorreizen om op tijd in Hanoi te kunnen zijn om Ger & Lia (de ouders van Jurgen) te kunnen begroeten op het vliegveld.
Hierna weer verder via de potten van Phonsavan en de grotten van Viang Xai naar de Vietnamese grens. Dit keer kwamen we zonder problemen en zonder het betalen van corrupte dollars de grens over en belandden we in het zeer kleine gehucht Ba Na Mang. Niets te beleven en zeer weinig te eten, met name omdat we nog geen Vietnamese Dongs in ons bezit hadden. Wat een pech toen bleek dat er geen bus die dag naar Hanoi zou gaan, maar dat de volgende ochtend om 11 uur pas de eerstvolgende bus zou vertrekken. Bleek dat die bus maar 3 keer in de week ging en we dus nog van geluk konden spreken dat we maar 1 nacht moesten overbruggen. Gelukkig was er 1 klein resthouse in dit gehucht en hebben we die nacht op bamboe matten doorgebracht. We verlangden op dat moment met smart naar onze campingmatrasjes kan ik jullie vertellen.
We kwamen met nog 1 dag speling in Hanoi aan. Wat een stad: 4 miljoen inwoners en 3 miljoen scooters. Je moet er niet aan denken dat al die scooterbezitters in de toekomst autobezitters worden, want de straten zijn nu al volgepakt. Maar de regering heeft hier een oplossing voor gevonden, de belasting over een auto (nieuw of oud) bedraagt 235% wat de meeste mensen er dus wel van weerhoudt om een auto aan te schaffen. In deze georganiseerde chaos zijn we op ons fietsje naar ons hotel gereden en hebben we de dag erop Ger & Lia van het vliegveld gehaald.
Het weerzien was ontzettend leuk en gezellig. Veel gekletst en gelachen en met zijn vieren Hanoi verkend. En de dag erop meteen weer in het vliegtuig gestapt naar Hoi An (ongeveer in het midden van Vietnam). Een klein stadje aan de kust wat 400 jaar stil in de tijd heeft gestaan, althans zo lijkt het op het eerste gezicht. Prachtige oudchineze gebouwen en -huisjes en geen auto’s in de binnenstad.
Hoi An staat ook bekend om zijn vele kleermakers en we hebben daar dan ook een aantal kledingstukken laten maken. Tevens nog een beetje cultuur opgesnoven bij My Son, waar nog overblijfselen zijn van de eeuwenoude Champa cultuur. In Hue hebben we een tour gedaan naar de tunnels die de Vietnamese bevolking heeft gegraven om de oorlog met de Amerikanen te kunnen overleven. Een erg indrukwekkend geheel. Tevens tijdens deze tour veel geleerd over de Vietnam oorlog.
Met de nachttrein terug naar Hanoi om vanuit hier een tour van 6 dagen te doen in de noordwesthoek van Vietnam. We zijn met onze prive chauffeur en gids in een jeep de binnenlanden in gereden en hebben met de verscheidene bergstammen kennis mogen maken. Van de Black en White Thai, naar de Green en Red H’mong en dan ook nog de Money Dzao en de Silk Zay. Veel gezien en geleerd over hun leefwijze en culturen en ook nog bij de mensen thuis overnacht, waarvan een nacht in een typisch “wooden stilt house” en gewoon bij de mensen op zolder. Een prachtige ervaring waar we ontzettend veel van genoten hebben!
Weer terug naar Hanoi alwaar ik (Anke) het niet kon laten om nogmaals tegen een scooter op te lopen. Tja, het is ook zo moelijk oversteken met 3 miljoen scooters om je heen. Gelukkig kwam ik er dit keer met een flinke blauwe plek en een dikke bult zo groot als een biljartbal vanaf, maar ik zal niet rouwig zijn als we Hanoi, cq Vietnam voorgoed kunnen verlaten. Ik heb het nu wel een beetje gehad met de scooters.
Als laatste gedeelte van de trip met Ger & Lia zijn we afgereisd naar Halong Bay, een prachtige baai met wel meer dan 3000 bergachtige eilandjes voor de kust. We hebben hier een dag op een boot rondgevaren en heerlijk gezwommen en geluierd terwijl het prachtige landschap aan onze ogen voorbij trok. Die nacht hebben we ook op de boot doorgebracht. Het was waarschijnlijker iets aangenamer geweest als de generator het niet had begeven. Waardoor we het ’s nachts zonder onze ventilatoren moesten stellen en we met een temperatuurtje van 35 graden heerlijk hebben liggen zweten in onze hutten. Maar met een de frisse ochtendduik in het heldere water was het leed al snel weer vergeten.
Dezelfde dag hebben we de hoogste heuvel in de omgeving bedwongen en werd Jurgen op Monkey Island levend gegrepen door een blijkbaar hongerige langur aap. Het gevolg hiervan was een flink diep gat in z’n kuit, waar de aap zijn tanden in het gezet. De middag hebben we doorgebracht in de behandelkamer van de plaatselijke dokter, die er vakkundig 3 hechtingen in heeft gezet en de altijd handige tetanus injectie. Jaja, we horen jullie nu al denken, die moeten snel naar huis, dit komt niet goed... de ongelukken stapelen zich op.
Gelukkig sliepen we die nacht in het hotel, want er stak ’s avonds een flinke storm op met flink wat onweer en windstoten die de reclame lichtbakken van de gevels deed waaien. We schrokken de volgende ochtend gigantisch van het bericht dat tijdens deze bewuste storm een zelfde soort boot waarop wij de vorige avond nog heerlijk hadden vertoefd, was vergaan. Hierbij is er een toerist om het leven gekomen. Heel erg triest allemaal.
Vandaag hebben we Ger & Lia helaas weer op het vliegtuig terug naar Nederland gezet. We hebben ontzettend genoten van het reizen met zijn vieren, het was erg gezellig en leuk. Maar na 6 weken al niet gefietst te hebben, zijn we dan ook wel weer blij om weer op de pedalen te kunnen stappen.
Wij gaan morgen op weg naar China, maar niet nadat we vanavond natuurlijk de eerste wedstrijd van Nederland gezien gaan hebben. Het eerste dorp (3 miljoen inwoners) zal Nanning zijn, alwaar we de fietsen gaan vertroetelen met een flinke onderhoudsbeurt. Want daar zijn ze na al die busreizen en botsingen wel aan toe. We zijn ontzettend benieuwd wat we zullen gaan tegenkomen in China, daarover de volgende keer meer.
Veel liefs,
Jurgen & Anke
PS Foto’s volgen zo spoedig mogelijk, eerst even de wedstrijd kijken!!!!
Zo, we zijn weer terug van weggeweest! Alle rugpijn, blauwe plekken, wonden en de stijve nek behoren gelukkig weer tot het verleden en kunnen we onze reis weer met volle moed hervatten! Maar natuurlijk zullen we jullie eerst een update geven van de weken na de onzachte aanraking met de scooter.
Nadat we in Kampong Cham 7 dagen volledige rust gehouden hebben, werd het tijd om verder naar het noorden te reizen. We hebben de fietsen op een klein lokaal busje geladen en zijn in 6 zeer pijnlijke en hobbelige uren naar Kratie getuft. Helaas had de reis een beetje te veel van Anke geeist en hebben we noodgedwongen een extra dag in Kratie doorgebracht. Maar de dag daarop werden we met een hele gezellige groep backpackers wederom in een klein busje geladen en zijn we uiteindelijk (na wat corrupte praktijken van de dienstdoende douaniers en het betalen van wat dollars) de grens met Laos overgestoken.
We kwamen aan in het gebied van de duizend eilanden, prachtige idillische eilandjes liggend in de Mekong. Een beter oord om even bij te komen van de reis konden we ons niet voorstellen. Een klein bungalowtje aan de Mekong, met iedere avond een magnifieke zonsondergang waar we BeerLao-drinkend van genoten. Na 2 dagen niets anders gedaan te hebben dan relaxen, zwemmen, bier drinken en heerlijk eten zijn we verder gereisd naar Vientiane.
De fietsen lagen gezellig op het dak in gezelschap van eenden, wat biggen en de nodige kippen. Ook werd de ingevroren vis op het dak vervoerd. Jammer genoeg bleef de vis met temperaturen van over de 35 graden niet lang bevroren, wat tot gevolg had dat het ontdooide viswater bij elke bocht de geopende ramen instroomde. Jullie kunnen de geur die in de bus hing wel voorstellen denk ik.
In Pakse konden we 4 uur later gelukkig uit deze bus en zijn we overgestapt op een mogelijk nog voller gepakte bus richting Vientiane. Het gehele looppad lag vol met opgestapelde zakken hout, want bovenop de bus was al geen ruimte meer. Even later werden er ook nog zakken rijst ingeladen van 50 kg per stuk, we hebben er in totaal 40 geteld. En alsof de bus nu nog niet vol genoeg was, werd er onderweg ook nog even een complete bergstam opgepikt die de gehele reis (18 uur lang) op de zakken rijst heeft gehangen. Wij konden ons gelukkig prijzen met 2 stoelen, helaas wel zo krap dat Anke met opgetrokken benen heeft moeten zitten en Jurgen een kwartslag gedraaid zat met zijn benen over de zakken rijst en een bergstam-man. We waren best blij dat we in Vientiane de volgende ochtend uit konden stappen.
De eerstvolgende stop na Vientiane was Vang Vieng, wat bekend staat om zijn rivier en de vele grotten die de omgeving kent. Het leuke hier is dat je met een auto stroomopwaarts wordt gereden en je je al dobberend op een tractorband weer stroomafwaarts kan laten gaan.
Onderweg wordt je meermaals een BeerLao aangeboden en als je daar trek in hebt, dan laat je je gewoon binnenhalen met behulp van een lange bamboe stok. Hierbuiten hadden ze ook bij elk bier platform een slinger / duik constructie gemaakt, waarmee je spectaculair in het water belandde. Je kunt je wel indenken dat dit een erg vermakelijk tafereel was, al die bijna dronken mannen die zo stoer mogelijk in de rivier wilden plonsen, we hebben erg hard gelachen. Wat hebben we veel lol gehad tijdens deze alternatieve dobber-kroegentocht!!!
Luang Prabang was het volgende stadje waar we met de bus naartoe zijn gereisd. Een rustiek plaatsje waar de franse invloeden nog zeer merkbaar aanwezig waren – stokbrood, pain au choclat, camembert en andere heerlijkheden. Fantastisch! Maar ook de straatjes hier ademden een relaxte meditairiane sfeer uit. We zijn hier de eerste medefietsers sinds Argentinie tegengekomen. Natuurlijk veel stoere verhalen en de nodige tips uitgewisseld. We voelden toen pas goed hoe erg we het fietsen eigenlijk misten. Maar Anke kon nog steeds niet lange tijd achter elkaar op het zadel zitten vanwege nekklachten en we moesten natuurlijk even stevig doorreizen om op tijd in Hanoi te kunnen zijn om Ger & Lia (de ouders van Jurgen) te kunnen begroeten op het vliegveld.
Hierna weer verder via de potten van Phonsavan en de grotten van Viang Xai naar de Vietnamese grens. Dit keer kwamen we zonder problemen en zonder het betalen van corrupte dollars de grens over en belandden we in het zeer kleine gehucht Ba Na Mang. Niets te beleven en zeer weinig te eten, met name omdat we nog geen Vietnamese Dongs in ons bezit hadden. Wat een pech toen bleek dat er geen bus die dag naar Hanoi zou gaan, maar dat de volgende ochtend om 11 uur pas de eerstvolgende bus zou vertrekken. Bleek dat die bus maar 3 keer in de week ging en we dus nog van geluk konden spreken dat we maar 1 nacht moesten overbruggen. Gelukkig was er 1 klein resthouse in dit gehucht en hebben we die nacht op bamboe matten doorgebracht. We verlangden op dat moment met smart naar onze campingmatrasjes kan ik jullie vertellen.
We kwamen met nog 1 dag speling in Hanoi aan. Wat een stad: 4 miljoen inwoners en 3 miljoen scooters. Je moet er niet aan denken dat al die scooterbezitters in de toekomst autobezitters worden, want de straten zijn nu al volgepakt. Maar de regering heeft hier een oplossing voor gevonden, de belasting over een auto (nieuw of oud) bedraagt 235% wat de meeste mensen er dus wel van weerhoudt om een auto aan te schaffen. In deze georganiseerde chaos zijn we op ons fietsje naar ons hotel gereden en hebben we de dag erop Ger & Lia van het vliegveld gehaald.
Het weerzien was ontzettend leuk en gezellig. Veel gekletst en gelachen en met zijn vieren Hanoi verkend. En de dag erop meteen weer in het vliegtuig gestapt naar Hoi An (ongeveer in het midden van Vietnam). Een klein stadje aan de kust wat 400 jaar stil in de tijd heeft gestaan, althans zo lijkt het op het eerste gezicht. Prachtige oudchineze gebouwen en -huisjes en geen auto’s in de binnenstad.
Hoi An staat ook bekend om zijn vele kleermakers en we hebben daar dan ook een aantal kledingstukken laten maken. Tevens nog een beetje cultuur opgesnoven bij My Son, waar nog overblijfselen zijn van de eeuwenoude Champa cultuur. In Hue hebben we een tour gedaan naar de tunnels die de Vietnamese bevolking heeft gegraven om de oorlog met de Amerikanen te kunnen overleven. Een erg indrukwekkend geheel. Tevens tijdens deze tour veel geleerd over de Vietnam oorlog.
Met de nachttrein terug naar Hanoi om vanuit hier een tour van 6 dagen te doen in de noordwesthoek van Vietnam. We zijn met onze prive chauffeur en gids in een jeep de binnenlanden in gereden en hebben met de verscheidene bergstammen kennis mogen maken. Van de Black en White Thai, naar de Green en Red H’mong en dan ook nog de Money Dzao en de Silk Zay. Veel gezien en geleerd over hun leefwijze en culturen en ook nog bij de mensen thuis overnacht, waarvan een nacht in een typisch “wooden stilt house” en gewoon bij de mensen op zolder. Een prachtige ervaring waar we ontzettend veel van genoten hebben!
Weer terug naar Hanoi alwaar ik (Anke) het niet kon laten om nogmaals tegen een scooter op te lopen. Tja, het is ook zo moelijk oversteken met 3 miljoen scooters om je heen. Gelukkig kwam ik er dit keer met een flinke blauwe plek en een dikke bult zo groot als een biljartbal vanaf, maar ik zal niet rouwig zijn als we Hanoi, cq Vietnam voorgoed kunnen verlaten. Ik heb het nu wel een beetje gehad met de scooters.
Als laatste gedeelte van de trip met Ger & Lia zijn we afgereisd naar Halong Bay, een prachtige baai met wel meer dan 3000 bergachtige eilandjes voor de kust. We hebben hier een dag op een boot rondgevaren en heerlijk gezwommen en geluierd terwijl het prachtige landschap aan onze ogen voorbij trok. Die nacht hebben we ook op de boot doorgebracht. Het was waarschijnlijker iets aangenamer geweest als de generator het niet had begeven. Waardoor we het ’s nachts zonder onze ventilatoren moesten stellen en we met een temperatuurtje van 35 graden heerlijk hebben liggen zweten in onze hutten. Maar met een de frisse ochtendduik in het heldere water was het leed al snel weer vergeten.
Dezelfde dag hebben we de hoogste heuvel in de omgeving bedwongen en werd Jurgen op Monkey Island levend gegrepen door een blijkbaar hongerige langur aap. Het gevolg hiervan was een flink diep gat in z’n kuit, waar de aap zijn tanden in het gezet. De middag hebben we doorgebracht in de behandelkamer van de plaatselijke dokter, die er vakkundig 3 hechtingen in heeft gezet en de altijd handige tetanus injectie. Jaja, we horen jullie nu al denken, die moeten snel naar huis, dit komt niet goed... de ongelukken stapelen zich op.
Gelukkig sliepen we die nacht in het hotel, want er stak ’s avonds een flinke storm op met flink wat onweer en windstoten die de reclame lichtbakken van de gevels deed waaien. We schrokken de volgende ochtend gigantisch van het bericht dat tijdens deze bewuste storm een zelfde soort boot waarop wij de vorige avond nog heerlijk hadden vertoefd, was vergaan. Hierbij is er een toerist om het leven gekomen. Heel erg triest allemaal.
Vandaag hebben we Ger & Lia helaas weer op het vliegtuig terug naar Nederland gezet. We hebben ontzettend genoten van het reizen met zijn vieren, het was erg gezellig en leuk. Maar na 6 weken al niet gefietst te hebben, zijn we dan ook wel weer blij om weer op de pedalen te kunnen stappen.
Wij gaan morgen op weg naar China, maar niet nadat we vanavond natuurlijk de eerste wedstrijd van Nederland gezien gaan hebben. Het eerste dorp (3 miljoen inwoners) zal Nanning zijn, alwaar we de fietsen gaan vertroetelen met een flinke onderhoudsbeurt. Want daar zijn ze na al die busreizen en botsingen wel aan toe. We zijn ontzettend benieuwd wat we zullen gaan tegenkomen in China, daarover de volgende keer meer.
Veel liefs,
Jurgen & Anke
PS Foto’s volgen zo spoedig mogelijk, eerst even de wedstrijd kijken!!!!
-
11 Juni 2006 - 18:53
Hans En Hanny:
Dag scootervrouwtje en aapmanneke, fijn dat jullie het zo naar je zin hebben gehad met Ger&Lia.
als jullie dit bericht lezen zitten jullie misschien al China. Jellie kijken naar de WK wedstrijd van Nederland en wij zaten zalig in de tuin en hadden daar dus echt geen zin in. Het is hier rond de 30 graden en dus echt even genieten. Alleen boven op kantoor is het niet te harden. Morgen dus maar met mijn laptop beneden aan het werk. Hans gat weer een paar dagen op stad voor zijn werk. Nu ja, op stap.... Een nieuw filiaal bouwen, dus warm genoeg.
Schrijf zo ook nog even een mailtje naar Ger&Lia. Veel fiets plezier en goede reis.
Liefs, HaHa -
11 Juni 2006 - 18:54
Hans En Hanny:
Sorry van de typefouten. Bevangen door de hitte???
Hanny -
12 Juni 2006 - 11:15
Harro:
Hoi An(ke) en My Son, nu ja Jurgen dan. Naast de bosting en dat broodje aap verhaal klinkt het weer super, ZO Azie dus wel een aanrader. Veel plezier in China, waar gaat de reis zoal heen? Dikke tuut, Harro -
12 Juni 2006 - 16:13
Lieuwe En Aly:
Wat weer een belevenissen!
Ga niet uit van 3 keer is scheepsrecht Anke,het is zo wel genoeg geweest.Een fan van scooters zul je niet worden.Gelukkig ben je de vorige kwetsuren weer teboven en houd het zo!En wat de aap betreft,had die maar op een broodje gedaan.Ik hoop voor jou Jurgen dat de beet niet te pijnlijk meer is.
We zien uit naar de foto's.We zullen z.sp.m.contact met Ger en Lia zoeken om hun verhalen te horen.We wensen jullie een heel mooi vervolg van de reis en wees voorzichtig.
Liefs Aly en Lieuwe. -
12 Juni 2006 - 19:44
Simone Kok:
Wat is het toch super om jullie avonturen te lezen. Wij gaan deze zomer naar Vietnam, dus... eh... ik zal die Aap terug pakken namens jullie ;-)
Geniet!
Simone -
14 Juni 2006 - 09:54
Peet:
Super om weer alle verhalen te horen. Bij het verhaal van de Aap moest ik gelijk aan de Uil denken in de dierentuin in Emmen. Ik vraag me af welke dier de volgende is (Hihi)!!
Ben benieuwd hoe china is, geniet ervan. En weer veel fiets plezier.
Echt leuk om alle verhalen van Pa en Ma te horen.
Liefs Peet -
14 Juni 2006 - 13:08
Rian En Arnoud:
Heel veel succes in China.
KIMI TOO NATAI! -
14 Juni 2006 - 18:12
Jose En Jan:
Vergeet niet voor jullie weer gaan fietsen wat zit-vlees te kopen bij de plaatselijke slager,veel plezier&hgr.de Duijfjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley